A jeni ndeshur ndonjëherë me zëmërimin e një fëmije, pasi i keni marrë një lodër me të cilën ai ka luajtur së fundmi por realisht lodra i përkiste vëllait apo shokut të tij? Pse ndodh e gjitha kjo? Si mund t’ja shpjegojmë fëmijës se edhe pse ai luajti, lodra në fakt i përket dikujt tjetër?

Fëmijët arrijnë të kuptojnë konceptin e pronësisë që në moshën 3 vjeçare. Sipas një studimi të ri, të kryer nga “University of Waterloo” në Kanada, fëmijët ishin në gjendje të kuptonin pronësinë e një objekti duke u bazuar në vendndodhjen e tij.

Studiuesit eksperimentuan me fëmijë të moshave 3 deri në 5 vjeç për të kuptuar se çfarë mënyre përdornin ata për të gjykuar pronësinë e një objekti. Hulumtuesit zbuluan se fëmijët pavarësisht moshës, në mënyrë intuitive përdornin një menyrë pothuajse të njejtë me të rriturit për të kuptuar konceptin e pronësisë.

Studiuesit në Kanada zhvilluan 6 eksperimente të ndryshme me rreth 500 fëmijë pjesëmarrës. Në një eksperiment, fëmijëve u tregoheshin foto të 2 shtëpive, ku njëra shtëpi i përkiste një përsoni të quajtur Ben dhe tjetra fqinjit të tij.

Secila shtëpi kishte 4 objekte të ndryshme në oborr, dhe pyetja që u ngrit për fëmijët ishte se kujt i përkisnin këto objekte. Shumica e fëmijëve nga të gjitha moshat, ishin në gjendje të përgjigjeshin se kujt i përkisnin objektet, duke u bazuar në vendndodhjen e tyre. Pra objektet që ishin në oborrin e Benit ishin në pronësi të tij, ndërsa objektet që ishin në oborrin e fqinjit të Benit ishin në pronësi të fqinjit.

Më pas fëmijëve iu dha një skenar ku objektet nga oborri i fqinjit përfundonin në oborrin e Benit pa dijeninë e tij. Në këtë skenar opinionet e fëmijëve ishin të ndarë. Për fëmijët më të vegjël, vendndodhja e objektit ishte provë e pakundërshtueshme për pronësinë e tij, por për fëmijët e moshës 5 vjeçare edhe historia e objektit kishte një rol të rëndësishëm në përcaktimin e pronësisë.

Për këtë arsye fëmijët e vegjël mendojnë se gjithçka që prekin u përket atyre, pasi e bazojnë konceptin e pronësisë në vendndodhjen aktuale të objektit dhe jo në historinë e tij, ndaj prindërit duhet t’i inkurajojnë fëmijët të mendojnë për pronësinë e një objekti përpara se ata të fillojnë të ndërveprojnë me të. Pra nëse fëmija juaj i vogël dëshiron të përdorë ngjyrat e vëllait të tij për të ngjyrosur, duhet ta kuptojë se kujt i përkasin ato përpara se t’i marrë, pasi në të kundërt ai nuk do të dëshirojë t’i kthejë sërisht ato.

Lexoni dhe: Çfarë nënkuptojnë sjelljet e fëmijës?

')}