Kur fëmija juaj fillon të flasë, ai do të bëjë përparime shumë shpejt. Një fëmijë 2-3 vjeçar është në gjendje t’ju tregojë qartë se ku do të ulet, çfarë dëshiron të veshë, apo çfarë ushqimi do të preferonte për drekë.

Megjithatë, kur bëhet fjalë për të shprehur emocione dhe ndjenja më komplekse, fëmijëve u duhet më shumë kohë për të gjetur fjalët e duhura. Për këtë arsye, prindërit duhet të mësojnë të interpretojnë disa sjellje të çuditshme. Ekspertët kanë listuar një sërë veprimesh të fëmijëve, domethënien e tyre dhe reagimin më të mirë që mund të bëjnë prindërit.

Kur fëmija nuk ju shikon në sy, do të thotë “Ndihem e zënë ngushtë”.

Kur foshnjat e shmangin shikimin në sy, ata tregojnë se janë të tronditur dhe kanë nevojë që vëmendja të shkëputet prej tyre. Në moshën 2-vjeçare fëmijët zhvillojnë ndjenjën e turpit dhe shmangia e kontaktit me sy ëshë një mënyrë për të pranuar gabimin, për shembull nëse i ka marrë një lodër motrës ose vëllait më vogël.

Reagimi juaj: Pranojeni atë që ka bërë fëmija, duke dhënë dënime të lehta dhe të shkurtra. “Ne nuk duhet t’i grisim librat”, “Nuk duhet ta shtyjmë motrën e vogël”, janë disa nga shprehjet që mund të thoni në varësi të gabimit që ka bërë fëmija.

Kur fëmija do të marrë të gjithë arushët në shtrat, do të thotë “Ndihem i frikësuar”.

Kjo është koha kur imagjinata e fëmijës zhvillohet me ritme të shpejta dhe ai ka makthe të këqija, duke menduar se gjithë dhoma e tij është e mbushur me përbindësha. Mbajtja e objekteve të dashura e bën fëmijën të ndihet më i sigurt nëse i del gjumi në mes të natës.

Reagimi juaj: Përbindëshat e tyre imagjinarë janë shumë realë në mendjen e  fëmijëve, prandaj nuk këshillohet që ta injoroni frikën e tyre. Përpiquni ta kuptoni, t’i jepni të drejtë dhe pyeteni se cilat lodra dëshiron të mbajë në shtrat.

Kur fëmija ngre bluzën sipër kokës sa herë takon një person të ri, do të thotë ” Ndiej ankth”.

Edhe ju që jeni në moshë të rritur mund të përjetoni ndjenja ankthi kur jeni në një ambient ku nuk njihni njerëz. Por, fëmija nuk është ende në gjendje të menaxhojë nervozizmin e tij, kështu që ai është shumë i ndjeshëm dhe bën reagime fizike. Disa fëmijë ngrejnë bluzën, të tjerë kapin këmbën, disa thithin gishtin etj.

Reagimi juaj: Fëmija mëson shumë nga mënyra si silleni ju. Në këtë situatë rrini shumë të çlirët, përshëndeteni personin që keni takuar dhe njëkohësisht jepini një shtrëngim të sigurt fëmijës. Kjo e bën atë të kuptojë se kjo njohje është e sigurt dhe miqësore. Pastaj jepini kohë fëmijës për t’u afruar me personin e ri.

Kur fëmija fshihet pas mobiljeve nëse do të kryejë nevojat personale në pelenë, do të thotë ” Kam nevojë për privatësi”.

Fëmija e shikon se të rriturit e kryejnë në privatësi këtë nevojë dhe ashtu dëshiron të ndodhë edhe me të. Kjo është një shenjë pozitive sepse fëmija po përgatitet për atë që e pret më pas. Fëmija mund të dëshirojë ta ndërrojë menjëherë pelenën.

Reagimi juaj: Nxiteni fëmijën të kërkojë privatësinë e tij, por drejtojeni të shkojë në tualet. Edhe fakti që fëmija ka mësuar të shkojë në ambientin e duhur është një arrtije për moshën e tij, mos prisni të ulet në WC menjëherë.

Kur fëmija hedh të gjitha ushqimet në tokë rrëmujshëm, do të thotë “Ndihem i përjashtuar”.

Për ju mund të jetë shqetësuese dhe tronditëse ta shikoni fëmijën tuaj deri atëherë shumë të ëmbël, të bëjë këto sjellje. Por, duhet të kuptoni se kjo sjellje është reagim ndaj situatës aktuale jo një ndryshim në personalitet. Zakonisht fëmijët kur bëjnë këto sjellje duan të tregojnë se kanë nevojë për vëmendje.

Reagimi juaj: Mundohuni të kuptoni çfarë po ndodh dhe arsyen e vërtetë të kësaj sjelljeje. Një shëtitje në park ose një tjetër aktivitet argëtues mund të jetë një zgjidhje e mirë.

Nëse fëmija rrëmben ushqimin që ju po i përgatisni, kjo do të thotë “E dua tani”.

Foshnjat lindin shumë të paduruar kur bëhet fjalë për çështje të mbijetesës. Ata bëjnë bujë e qajnë kur kanë nevojë për t’u ushqyer në momentin që duan ata.

Reagimi juaj: Mos kënaqni çdo dëshirë të fëmijës, duke prishur rendin e gjërave që po bëni. Më mirë tregojini fëmijës se e dëgjuat kërkesën e tij, por ndërkohë po përfundoni diçka që keni nisur më përpara. Për shembull: Kur të mbaroj së lari enët, do të laj duart dhe do të jap atë që më kërkove”.

Kur fëmija bërtet “Jo, jo, është mami im” sa herë që ju afrohet një fëmijë tjetër, ai do të thotë “Kam nevojë për vëmendje”.

Ky mund të jetë një sinjal se fëmija ndjen se kalon shumë pak kohë me ju, veçanërisht nëse ju punoni me orar të plotë. Kjo mund të jetë edhe shenjë e fillimit të individualitetit të fëmijës. Ai fillon të kuptojë gjërat që i përkasin: mami “im”.

Reagimi juaj: Përqafojeni fëmijën dhe tregojini se ju jeni nëna e tij dhe e doni pafundësisht atë, por mund ta përdorni këtë moment për t’i dhënë mësime të rëndësishme fëmijës. ” Unë jam mami jot, por kjo nuk do të thotë se duhet të tregohem e keqe me fëmijët e tjerë”.

Lexo edhe: 8 shprehje qe tregojne se femijet kane ankth

Sorry, there are no polls available at the moment.

')}