Një ditë, një mikja jonë dërgoi një mesazh në një grup që kemi në WhatsApp ku tregonte se djali i saj ra nga shkallët. Ai nuk ishte dëmtuar shumë, por ajo si nënë ishte tronditur pa masë. Megjithatë, ajo që më bëri përshtypje ishte që asnjë nga ne nuk e kritikoi për atë që kishte ndodhur, por të gjitha filluam të ndanim eksperiencat e sikletshme me fëmijët. Dikush tha se fëmija i kishte futur gishtat në prizë, dikush kishte zënë dorën e fëmijës me derën, dikujt i kishte thyer krahun vogëlushi dhe nëna gjithë ditën nuk e kishte kuptuar.

Në atë moment kuptova sa e rëndësishme është të kesh një grup mikeshash që janë nëna me të cilat të ndash pyetjet, dyshimet, mërzitjet, pasiguritë.

Mbaj mend kur linda fëmijën ishte viti më i vështirë i jetës sime. Si një nënë e re e kisha shumë të vështirë, por në atë moment u përballa dhe me betejën e gjatë të nënës sime me kancerin, e cila fatmirësisht e fitoi atë.

Por ai vit ka qenë shumë i mundimshëm për mua. Nuk e di si do ja bëja nëse nuk do të kisha një grup shoqesh që ishin dhe ato nëna për të më mbështetur.

E di që në shumë situata mund të vija pak më shumë trurin në punë për t’i zgjidhur por kur të kap frika ndodh që bllokohesh. Prandaj unë i besoja mençurisë dhe përvojave të shoqeve të mia.

Sa e rëndësishme është të kesh pranë mikesha në rrugëtimin e mëmësisë.

Nuk e di si ia kanë bërë nënat tona pa grupet e bisedave me shoqet.

Lexo edhe: Te dashur miq, me ftoni edhe mua per te dale edhe pse ju kam thene jo, kam nevoje edhe une pavaresisht se jam nene