Për studiuesit suedezë fëmijët e porsalindur konsiderohen ndër 28 krijesat më misterioze në botë. Nisur nga ky mendim, ata kanë studiuar për një kohë të gjatë një bebe të sapo dalë nga barku i nënës, gjë e cila ju ka dhënë atyre një vizion të qartë në lidhje me reagimin që ata bëjnë gjatë 70 minutave të para të jetës.

Minuta 1: fëmija qan dhe bën një ulëritje të madhe e cila e ndihmon “të zgjojë” mushkëritë.

Minuta 2: pasi ka qarë fëmija qëndron i qetë dhe i palëvizur mbi gjoksin e nënës. Ky veprim sipas studiuesve konsiderohet si një mënyrë për t’u mbrojtur nga “sulmuesit”.

Minuta 2.5: fillon të hapë sytë për herë të parë,  lëviz kokën dhe gojën.

Minuta 8: bebi bëhet më aktiv. I mban sytë hapur për 5 minuta ose më shumë. Në këtë fazë aktive fëmija duket i interesuar ndaj ushqimit, shikon për gjoksin e nënës dhe lëviz duart drejt gojës.

Minuta 18: ajo çfarë ndodhi deri tani e lodhi, është momenti për të pushuar pak.

Minuta 36: fëmija ndihet më energjik dhe fillon të lëvizë duke kërkuar edhe gjirin e nënës. Ai e gjen atë falë nuhatjes.

Minuta 62: fëmija merr sasi të vogla kulloshtre. Prodhimi i qumështit stimulohet jo vetëm nga thithja e fëmijës por edhe nga kontraktimet e uterusit të cilat do ta ndihmojnë të rikthehet në përmasat që kishte para shtatëzanisë.

Minuta 70: fëmijën e zë gjumi.

Bebi dhe gjidhënia

Të gjithë studiuesit mbështesin se fëmija duhet të vendoset menjëherë në barkun e nënës në mënyrë që të kërkojë gjirin. Ata mbështesin gjithashtu se prekja e pjesës së poshtme të gjirit nga ana e fëmijës do të favorizojë ushqyerjen e mirë me gji. Kjo është një praktikë që duhet të përdoret nga të gjitha strukturat spitalore, si edhe të favorizohet edhe nga vetë nëna.