Ndarja e hershme nga prindi është eksperiencë stresuese për fëmijën. Kujdesi i nënës kangur, pra kontakti lëkurë më lëkurë midis nënës ose babait dhe të porsalindurit, është një praktikë që mund të përmirësojë rezultatet dhe të zvogëlojë kohëzgjatjen e shtrimit në spital të foshnjave të parakohshme.

Shumë përfitime për të porsalindurin

Shoqata Italiane e Neonatologjisë dhe Vivere Onlus, Koordinimi i Shoqatave të Prindërve, kanë theksuar rëndësinë e kontaktit lëkurë më lëkurë për të nxitur zhvillimin e shëndetshëm të të porsalindurit. Për këtë arsye, megjithëse me masat e duhura, ata u siguruan që pjesëmarrja e prindërve në kujdesin e fëmijëve të tyre të shtruar në kujdes intensiv ishte e garantuar dhe në veçanti kujdesi i nënës kangur nuk u ndërpre as në periudhën e pandemisë. Kjo praktikë, në fakt, që nga orët e para të jetës, kontribuon në përshtatjen e të porsalindurit në jetën jashtë mitrës dhe sjell përfitime të shumta, veçanërisht për foshnjat e parakohshme.

Një ndërhyrje terapeutike

Rekomanduar gjithashtu nga Organizata Botërore e Shëndetësisë, studime të shumta kanë treguar se kontakti lëkurë me lëkurë mund të zvogëlojë vdekshmërinë dhe dëmtimin e trurit, të përmirësojë ndjeshëm rezultatet afatgjata të foshnjave me peshë shumë të ulët të lindjes dhe të nxisë lidhjen midis prindit dhe fëmijës. Prandaj konsiderohet si një ndërhyrje e vërtetë terapeutike si për të porsalindurin ashtu edhe për prindërit.

Lidhja fizike dhe emocionale që krijohet përmes shikimit, buzëqeshjes, zërit, kontaktit fizik kryen një funksion të modulimit të stresit, mbrojtjes neurobiologjike dhe promovimit të aftësive rregulluese të fëmijës.