Dietat e shumta që ju premtojnë të humbisni kile dështojnë në 2 pika: “e ulët në yndyra dhe e ulët në karbohidrate”. Disa kompani dëshmojnë që gjenetika luan një rol të rëndësishëm në përcaktimin e ditës.

Një studim i fundit ka patur qëllim të qetësojë debatin dhe ka përfunduar duke zhgënjyer të dyja grupet. Nga ana tjetër, siç deklaron “New York Times”, njerëzit arrijnë të humbasin kile pavarësisht nga dieta që kanë vendosur të zgjedhin; qoftë ajo me “e ulët në yndyrna ” apo “e ulët në karbohidrate”. I hedhim një shikim më të vëmendshëm studimit për të zbuluar çfarë ka konstatuar dhe çfarë jo:

Shkencëtarët nga Univeristeti i Stanfordit morën më shumë se 600 persona ( një numër shumë i madh për një studim që ka të bëjë me ushqyerjen) nga mosha 18 deri në 50 vjeç me indeks trupor 28 deri në 40 ( 25-30 është mbipeshë dhe mbi 30 është obez).

Subjektet e studimit duhet të ishin të shëndetshëm. Ata nuk duhet të kishin marrë ose të vazhdonin të merrin asnjë lloj medikamenti përfshirë këtu medikamente për diabetin e tipit 2 ose hipertensionin pasi do të afektonte në peshë ose në shpërndarjen e energjisë. Ata ishin të gjithë të seleksionuar rastësisht për të ndjekur një nga dy dietat “ të ulët në yndyra” apo “të ulët në karbohidrate| dhe ishin në dijeni se cilës dietë i përkisinin.

Të gjithë pjesëmarrësit ndoqën 22 seanca përgjatë 1 viti në grupe me nga 17 persona. Seancat bëheshin çdo javë në fillim, dhe përgjatë 6 muajve të fundit u reduktuan në çdo muaj. Çdonjërit iu kërkua të ulte marrjen e ushqimit të ndaluar, deri në 20 gram për ditë për të paktën 8 javët e para dhe më pas yndyrat dhe karbohidratet u shtuan gradualisht në dietat e tyre deri sa arritën një nivel kur ata mendonin që do të ishin të mjaftueshme për t’i përballuar përgjatë gjithë seancave.

Të gjithë pjesëmarrësit u ndoqën për një vit (periudhë shumë e gjatë për një studim ushqimor). Çdo pjesmarrësi iu kërkua që të limitonte sa më shumë ngrënien e sheqernave, miellin e përpunuar dhe yndyrnat dhe të fokusoheshin në ushqime që ishin sa më pak të përpunuara. Atyre iu kërkua që të mundoheshin sa më shumë të gatuanin ushqimin në shtëpi.

Për të matur nivelin e ndjeshmërisë ndaj insulinës, pjesëmarrësit kryen një test i cili u mati nivelin e tolerances ndaj glukozës. Disa besonin se nivelet e rezistencës ose ndjeshmërisë ndaj insulinës mund të ndikonin jo vetëm te mënyra sesi reagonin ndaj dietës, por edhe sesi do ti përshateshin asaj. Pjesëmarrësve iu përcaktua edhe gjenotipi sepse disa besonin se prania e disa gjeneve do të rriste ndjeshmërinë ndaj karbohidrateve ose yndyrave dhe do të çonte në rritjen e peshës trupore.

Të paktën 40% e pjesëmarrësve kishin gjenotip të pakët në yndyra dhe 30% kishin të pakët në karbohidrate).

Të dhënat u morën në fillim të studimit, 6 muaj më pas dhe në fund të vitit. Pati edhe kontrolle të paprogramuara për të parë në qoftë se pjesëmarrësit ishin duke i ndjekur rregullat.

Ky ishte një studim i përgatitur në një mënyrë fenomenale. Ata e ndërruan stilin e dietës në bazë të grupit që i përkisnin. Pjesëmarrësit në grupin me yndyra të ulëta konsumuan mesatarisht 29 % të kalorive nga yrdyrat e trupit të tyre në krahasim me 45% nga grupi me karbohidrate të ulëta. Ata në grupin e karbohidrateve të ulëta konsumuan 30 % të karbohidrateve në trupin e tyre në krahasim me 48% nga grupi i yndyrave të ulëta.

Megjithatë ata nuk patën humbje të konsiderueshme të peshës. Pas 12 muajve grupi me karbohidrate të ulëta humbi mesatarishit 13 paund ( rreth 5.89 kilogramë) dhe grupi me yndyra të ulëta 11.5 paund (rreth 4.98 kilogramë).

Diferenca nuk mund te merrej shumë e konsiderueshme. Ndjeshmëria ndaj insulinës nuk bëri ndonjë diferencë. Ata që bënin më shumë ose më pak insulinë nuk patën ndryshime në humbjen e peshës në të dyja grupet. Gjenetika nuk pati asnjë ndryshim gjithashtu. Ata që kishin gjene të cilat mund të ndikonin, dhe që do t’ia dilnin më mirë në kryerjen e dietës nuk patën asnjë ndryshim me ata që nuk i kishin këto gjene.

Në fakt kur u pa sesi çdo pjesëmarrës nga të dyja grupet doli në përfundim të dietës, dukej e jashtëzakonshme sesi të dyja dietat çuan në rezultate të ngjashme.

Disa e morën këtë studim për të provuar që duke evituar ushqimet e përpunuara dhe duke ngrënë më shumë gatimet në kushtet e shtëpisë mund të humbasin peshë. Edhe pse kjo iu këshillua të gjithë pjesëmarrësve nuk pati asnjë grup kontrolli që të provonte të kundërtën kështu që nuk mund të nxirren konkluzione mbi efikasitetin e këtyre këshillave.

Të tjerë e morën këtë studim si provë për të konstatuar idenë që të numërosh kaloritë është çelësi në proçesin e humbjes të peshës. Ndërkohë ky nuk ishte qëllimi kryesor i këtij studimi dhe as udhëzimet që iu dhanë pjesëmarrësve. Ata e ulën marrjen e kalorive ditore mesatarisht në 500-600 kalori (por kjo nuk u mat nga ata). Ky studim nuk provoi rëndësinë e kalorive. Të gjithë pjesëmarrësve iu kërkua të evitonin marrjen e “sheqernave të shtuara”, për këtë nuk mund të themi asnjë gjë të re.

Ajo çfarë ky studim tregon është që pjesëmarrësit që mendojnë që një dietë është me superiore se tjetra nuk kanë të drejtë. Është e vështirë të thuhet sesa e ngjashme është menyra sesi këto dieta veprojnë edhe duke marrë parsysh në nivelin individual. Na tregon që shumë dieta që janë të bazuara në gjenetikën e personit dhe në nivelet e insulinës nuk janë të sakta. Gati të gjitha studimet që mbrojnë keto idera kanë qenë të shkurtra dhe pjesëmarrësit të pakët. Por ekziston mundësia që në të ardhmen të ketë zbulime të reja mbi gjenetikën që do të bëjë diferencën, ndërsa ata që mendojnë që tashmë e kanë gjetur mund të frenojnë entuziazmin e tyre.

“Ky studim u fokusua më shumë te njerëzit që ishin obezë, kështu që njerëzit që kërkojnë të humbasin vetëm disa kile mund të përfitojnë më shumë te njëra dietë sesa tek tjetra; Këtë gjë ne nuk e dimë. Është e rëndësishme të bëhet e ditur që njerëzit në këtë studim patën shumë përkrahje kështu qe rëzultatet e këtij studimi mund të mos përshtaten për ata që duan të humbasin vetëm pak kile.”

Lexo edhe: Pesha ne shtatzani, sa kg duhet te marrim?