Dashurisë sime,

Jam shume e lumtur. Me ty, me fëmijët tanë, me jetën tonë. Doja të merrja një sekondë kohë dhe ta pranoj këtë. Gjërat nuk janë “të përsosura”, por ndoshta as vetë në nuk synojmë perfeksionin, apo jo?

Ndoshta po kërkojmë lumturinë. Të pastër, të pa penguar, lumturi të papërsosur. Lumturinë tonë.

Të kujtohet kur ramë në dashuri në fillimet tona? Nuk mund të përmbaja veten, aq e lumtur isha. Kam qenë e dashuruar kokë e këmbë dhe ndoshta jam bërë e mërzitshme për ata që kisha përreth. Nuk flisja për asgjë tjetër, përveçse për ty. Shkonim në festa, në mbrëmje dhe kur mbyllja sytë pranë teje, e ndieja zemrën që rrihte çuditshëm.

Ne ishim të lumtur atëherë.

Të kujtohet kur gjetëm apartamentin tonë të parë së bashku? Ishim shumë të angazhuar dhe ndienim sikur më në fund po ndodhte ajo që donim, po fillonim jetën tonë bashkë. Gjetëm mobiljet dhe enët tek të afërmit tanë që na ndihmuan, blemë vetë televizorin (blerja jonë e parë e madhe).

Ne ishim të lumtur atëherë.

Të kujtohet dita e dasmës? Të gjtihë miqtë e familjarët tanë erdhën për të festuar dashurinë tonë. Ajo ishte dashuri e madhe në plot kuptimin e fjalës.

Ne ishim të lumtur atëherë.

Të kujtohet kur të thashë se isha shtatzanë? Isha pak e frikësuar dhe patjetër nervoze. Nuk e dija se ç’do të thoshte të bëheshe prind. Ti më ke ndihmuar që të përjetoj gëzimin më shumë se frikën.

Ne ishim të lumtur atëherë.

Të kujtohet kur blemë shtëpinë tonë? Ishim aq krenarë për veten. Unë akoma vazhdoj të jem krenare. Shtëpia jonë nuk është shumë luksoze, shumë e madhe, por është vendi ynë i sigurtë, është hapësira jonë.

Ne ishim të lumtur atëherë.

Dhe tani, këtu jemi sot me një milion gjëra për të bërë, një mijë projekte për të punuar, njëqind ëndrra për të realizuar, shumë rroba dhe enë për të larë, të paktën 5 pelena për të ndërruar në ditë, tre fëmijë, dy punë dhe një dashuri shumë të madhe.

Tani jemi të lumtur.      

Kështu që desha të ndalem për një sekondë. Sepse sot u zgjove para se të agonte dhe u nise për punë. Dita ime do të nisë me shumë angazhime në punë e në familje. Sepse në darkë kur të kthehemi në shtëpi do të jemi aq të lodhur saqë vetëm do të duam të pushojmë në shtrat, sepse do të nisim një bisedë, por do e ndërpresim se do fillojë të qajë një nga fëmijët.

Sepse jeta vazhdon të ndohë. Gjatë gjithë kohës.

Prandaj e mora këtë moment për të treguar sa e lumtur jam. Ne nuk do të jemi kurrë të përsour, por nuk më intereson. Nuk kam nevojë për këtë, kam nevojë për ty.

Është shumë e thjeshtë të zhytesh në shqetësime, frikë, kaos. Është shumë e thejshtë të ankohesh, të ngutesh, të nxitohesh. Por unë nuk dua të harroj sa e lumtur jam, sa të lumtur jemi.

Në këtë moment mendja ime është shumë aktive (si lëvizjet e fëmijëve tanë), zemra ime është plot (si lavamani me enë) dhe frymëmarrja ime shumë energjike (mbase nga kafja që kam pirë).

Por shpirti im është i lumtur, realisht i lumtur.

Lexo edhe: Letra prekese e gjinekologes drejtuar pacientes se saj pas 20 vitesh