Kur isha 25 javë shtatzënë me fëmijën tim të parë, barku u duk sikur papritmas u shfaq brenda natës. Deri në atë moment, nuk kisha asnjë shenjë, simptomë ose manifestim fizik të shtatzanisë. Papritmas, u përballa me sfidën për të gjetur rroba shtatzanie të përshtatshme për trupin tim që ndryshonte me shpejtësi. Ishte një sfidë që, për fat të keq, kurrë nuk e fitova me të vërtetë për shkak të mungesës së theksuar të mundësive të zgjedhjeve.

Ka kohë që jam mësuar të ndihem e anashkaluar nga industria e modës. Kur shkoj në qendrat tregtare me mikeshat e mia zakonisht më të dobta dhe anëtaret e familjes, për shembull, unë jam shumë e vetëdijshme se nuk kam gjasa të gjej asgjë. Për të kompensuar këtë, jam mësuar të fokusohem në pjesën e aksesorëve në dyqanet e modës.

Megjithëse jam munduar gjithmonë të gjej kënaqësinë në gjëra të tjera, nuk mund ta mohoj se kur pashë barkun e madh krejt papritur, u trishtova.

Pavarësisht se kisha kaluar aq shumë nga fëmijëria, adoleshenca dhe mosha e pjekurisë së re duke u ushqyer me idenë se njerëzit mbipeshë nuk janë të denjë për rroba të lezetshme, unë nuk isha e gatshme për këtë ide të re: që gratë shtatzëna të shëndosha nuk ishin të denja për asnjë rrobë.

Megjithatë, gratë e të gjitha madhësive mbeten shtatzënë. Gratë e të gjitha madhësive bëhen nëna. Edhe gratë e të gjitha madhësive zgjedhin të ushqejnë fëmijët e tyre. Rrjedhimisht, gratë e të gjitha madhësive meritojnë akses në veshjet që përshtaten si me shtatzaninë e me gjidhënien.

Për mua, mospërfshirja e grave trupmëdha në shumë industri të veshjeve për shtatzaninë dhe pas lindjes ndihet pothuajse si një metaforë. Mbi të gjitha, nuk është sekret që shumica prej nesh rriten në klimat kulturore që, thjesht, nuk i pëlqejnë njerëzit e shëndoshë. Ne jo vetëm na thuhet se mbipesha është e shëmtuar, por se është një shenjë e të gjitha karakteristikave të mjerueshme: egoizmi, mungesa e disiplinës, përtacia dhe një trgues i një morali përgjithësisht të dobët. Ne e mësojmë këtë përmes shakave të majme, bisedave dietike, prindërve, miqve, mësuesve dhe TV.

Kur fillova të ndaj lajmet për shtatzëninë time të parë në burimet e mia të mediave sociale, nuk kaloi shumë dhe u përballa me shumë negativitet. Njerëzit filluan të thoshin se trupi im ishte prova që vërtetonte se unë nuk meritoja të bëhesha prind.

Mes tronditjes së internetit që filloi të përmbyste jetën time, unë nuk mund të gjeja as ngushëllim në veshjen e trupit tim shtatzënë me madhësi më tepër se gratë e tjera. Kështu që fillova të eksperimentoj.

Realiteti është që ne jemi këtu, sidoqoftë. Gratë shtatzëna të majme dhe nënat me më shumë shtresa dhjamore në trupin e tyre ekzistojnë.

Ne meritojmë qasje në ato pjesë të lezetshme të dizajnuara për t’u mbështjellë në mënyrë të patëmetë rreth barkut tonë në rritje.

Ne meritojmë të ndihemi të adhurueshme në veshjet e çdo marke që prodhon për gratë shtatzanë që nuk janë në masën tonë.

Ne meritojmë të shihemi, të vishemi dhe të trajtohemi po aq të denja për mëmësinë, si kushdo tjetër, sepse në fund të fundit, ne jemi.

Lexo edhe: Jam mbipeshë, a është normale të humbas peshë në shtatzani pa u përpjekur?