Nëna dhe babai janë të prirur t’i flasin ndryshe një vazje dhe një djali që në momentet e para të lindjes. Zakonisht vajzave ju drejtohen me shprehje të tilla si: e këndshme, e bukur, lepurushja e vogël, bukuroshja etj, pra kryesisht fjalë që shprehin emocione, ndërsa tek djemtë ata janë të prirur të përdorin më tepër folje, duke harruar që në fund janë të dy fëmijë dhe janë njësoj. Ndonjëherë prindërit duhet të evitojnë përdorimin e disa shprehjeve si për shembull:

• Mos bëj si djalë, je një vajzë! Prindërit duhet të pranojnë se ka vajza që luajnë me pellusha dhe kukulla, por ka edhe vajza që shkruajnë murin, vrapojnë, luajnë me baltë… Pse nuk duhet ta lini fëmijën të argëtohet në mënyrën e saj?
• Sa e bukur je! Nuk është dicka e gabuar për t’ja thënë vajzës deri në momentin që nuk tejkalohen limitet. Fëmija juaj duhet të mësohet të vlerësojë dhe vlerësohet përtej pamjes së jashtme.
• Ajo nuk është lodër për vajza. Nuk ekzistojnë lojëra për djem dhe vajza. Fëmijët përdorin imagjinatën për t’ju përshtatur çdo lloj loje.
• Mos u bëj pis. E ka fustanin e bukur? Nënë e dashur fëmija juaj nuk është manekin dyqani. E leni të argëtohet!
• Ai është një djalë. Zakonisht kjo shprehje përdoret në moshën e adoleshencës dhe sinqerisht nuk ka kuptim. Diferenca midis personave që shoqërohet vazja nuk duhet të përfshijë gjininë, por pjekurinë e tyre.

Lexoni dhe: Doja të lindja vajzë, por e kam djalë…