Dimri është një stinë e ashpër dhe na bën gjithmonë të ëndërrojmë pranverën e verën. Që në ditët e para të pranverës, unë ndiej dëshirën e madhe për t’u bashkuar me grupin tim shoqëror, për të bërë piknik në natyrë, për të pirë një birrë, por shumë shpejt kujtohem që nuk jam më në kolegj.

E kur vjen vera, më krijohet ndjesia sikur shumë shpejt do të shkoj me pushime të gjata në shtëpinë që kam në ishull për të shijuar çdo moment lirie pranë miqve të mi.

Por sërish shumë shpejt kujtohem që unë nuk jam më e vetme, por kam 3 fëmijë të vegjël për të cilët duhet të kujdesem.

Le të themi se të dy skenaret e mi për pranverën dhe verën janë shumë larg realitetit në të cilin unë jetoj.

Në vend të piknikut e pushimeve të gjata, unë jam duke ushqyer me gji fëmijën tim 8 muajsh, duke fryrë flluska me sapun dhe duke diskutuar përse bletët janë të rëndësishme për planetin, me dy fëmijët më të mëdhenj.

Edhe pse përjetimi i momenteve, ngjarjeve në moshën 32 vjeçare është i ndryshëm koha kur isha 22 vjeçe, unë ende jam shumë entuziaste për verën. Megjithatë, duhet ta pranoj, jam shumë e stresuar për atë periudhë.

Kam dashur të regjistrohem në pishinën e qytetit, por nga ana tjetër mendoj se edhe pse fëmijët nuk janë në shkollë, unë ende kam shumë punë.

Megjithatë, mendoj se duhet të gjej një ekuilibër midis punës, detyrimeve dhe argëtimit. Duhet të planifikoj një orar fleksibël që është i mirë për të gjithë familjen.

Fundja a nuk është kjo mëmësia? Të planifikosh gjërat sa më mirë të jetë e mundur dhe pastaj të sigurohesh që ke lënë hapësirë për devijime apo ndryshime që mund të dalin rrugës.

Megjithatë, unë kam kuptuar se fëmijët nuk kanë nevojë për shumë gjëra që të argëtohen. Një mik më tha para pak kohës “Jepi fëmijës një top dhe një kuti dhe shiko se ç’do të bëjë me të”. Dhe realisht, fëmijët argëtohen shumë më shumë nga ç’mund ta mendoni.

Unë vazhdimisht i planifikoj gjërat në kalendar dhe në njëfarë mënyre më duket sikur kam llogaritur të gjitha datat e verës. Por, gjithashtu nuk dua të ndihem sikur vera po mbaron. Nuk dua të ndihem e stresuar, sikur planet tona janë të sforcuara e të detyruara.

Unë gjithmonë ndiej presion për t’i bërë gjërat magjike. Unë jam nëna; prandaj unë jam “magjistarja”, apo jo? Unë jam mendja më krijuese, ajo që gjen dhe zbulon mënyra të reja argëtuese. Dhe në periudhën e verës, dua të jem edhe më aktive.

Unë nuk shqetësohem që fëmijët të kënaqen mjaftueshëm, por dua të bëj gjëra krijuese për ta, që t’u ngelen në mendje kujtime shumë të bukura.

Gjërat janë magjike, sidomos në verë. Sidomos kur je nënë e mirë.

Sepse në verë, përpjekja për të kapur xixëllonjat është magjike.

Sepse në verë, ngrënia e akulloreve në darkë është magjike.

Sepse në verë, vrapimi zbathur është magjik.

Sepse në verë, takimet me miqtë në kënd lojërash janë magjike.

Sepse në verë, të dëgjosh muzikë është magjike.

Sepse në verë, të bësh piknik në oborrin e shtëpisë është magjike.

Sepse në verë, të shohësh vallëzimin e dallgëve, është magjike.

Sepse në verë, të ndihesh i lodhur nga noti dhe dielli është magjike.

Sepse në verë, erë e ushqimeve të skarës është magjike.

Sepse në verë, të ndjekësh fluturat në park është magjike.

Vera është magjike sepse na inkurajon të mos jemi të prerë me oraret tona, na frymëzon të gjejmë argëtim kudo.

Kështu që unë betohem të reduktoj stresin dhe në vend të kësaj, të kërkoj sa të mundem mënyra për t’u argëtuar.

Lexo edhe: Puna dhe familja, mos mendojme me teper se c’duhet?

Sorry, there are no polls available at the moment.

')}