Ngjarje e vërtetë

Ishte mëngjes, ishte dhjetor. Ndodhesha në autobuz duke shkuar për punë. Aty afër meje ndodhej një zonjë me një vajzë të vockël, të bukur të ëmbël dhe të shndritshme si dielli. Vajza dukej që kishte aftësi të kufizuara por që e bënte aq të ëmbël, sa kurrë nuk do ta harroj atë fytyrë ëngjëlli.

Në stacionin tjetër hipën në autobuz një zonjë tjetër që mbante për dore një djalosh të vogël 3 apo 4 vjec. Djaloshi ulëret nga gëzimi dhe i hidhet në qafë vajzës së vockël që shndrinte si dielli. Kur panë fëmijët që po përqafoheshin, u përshëndetën edhe nënat dhe me anë të fëmijëve kuptuan se të vegjlit e tyre shkonin bashkë në kopsht.

Ndërkohë nëna e djalit, e merr djalin e saj në krahë dhe bën pak më tutje, nëna e vajzes qëndronte në të njëjtin vend me të bijën. Por të dy fëmijët kishin deshirë të rrinin bashkë  dhe në një moment djali i vogël fillon dhe qan, duke i kërkuar të ëmës : mami më lër afër Glorias, dhe thërriste Gloria, Gloria, Gloria duke e parë nëpërmjet hapsirave që krijonin njerëzit.

Por për habinë time dhe që do të më mbetet përjetë në kujtesë, nëna e djalit e rrëmbu djalin me nxitim, e mori në krahë dhe i tha : Rri urtë tani, c’e do ate Gloria Down.

Nuk e di, por dicka në zemër mu thye jo për Glorian, por për nënën e vogëlushit.

Kjo ngjarje ka rreth dy vite, por e kujtoj si sot.

Ju bëj thirrje nënave dhe të gjithë shoqërisë kushdo qe e lexon këtë shkrim, mësojini fëmijët të falin dashuri, respekt dhe njerëzillëk. Gloria mund të jetë vajza ime nesër, e jotja, e jotja ose e jotja. Mund të jetë pasnesër vajza e djalit ose e vajzës tënde… Gloria është mrekulli që Zoti e fal aty ku mbulohet me dashuri , po aq sa ata fëmijë dinë të dhurojnë.

Ju ftojmë të ndani me ne historitë tuaja reale, të cilat i keni ndeshur në përditshmërinë tuaj, me të cilat jetoni dhe mendoni se përcjellin një mesazh për të gjitha nënat.

Lexo edhe: Sindroma down, te vertetat dhe te pavertetat

Sorry, there are no polls available at the moment.

')}