Duke nisur ditën me një filxhan kafe, shpesh e kap veten duke mu zbehur vlerësimi që kam për mënyrën si e kryej përgjegjësinë si nënë.

Por në këtë çast, duke pirë qumështin në mënyrë paqësore, unë jam pikërisht mami që dëshiroj të jem: nëna që do pa kushte dhe nuk del kurrë nga idetë e mira. Nëna që disiplinon në mënyrë të përkryer dhe me qetësi, që i udhëheq fëmijët e saj me mençuri.

Jo nëna që unë shpesh jam duke qarë në dush, ndërsa fëmijët e saj tërheqin përsëri mbulesën e saj nga sirtari dhe hanë të gjitha rrushin e mbuluar me kos dhe ushqime të ëmbla sepse nuk kam energji për të kundërshtuar më.

Unë nuk mund ta zgjidh situatën, por pyes veten nëse unë jam në të vërtetë duke e bërë mirë detyrën time. Këtë gjë që quhet prindërim. Ndjehem sikur unë duhet ta kisha kuptuar ekuacionin e prindërimit deri tani.

Dëgjoj që fëmijët të zgjohen, kështu që unë nxjerr ushqimet për t’u bërë mëngjesin. Nuk vishem menjëherë, sepse e di që fëmijët do të mi bëjnë rrobat me njolla.

Ndjehem sikur jam vazhdimisht duke e humbur toruan, sikur është gjithmonë jashtë kontrollit tim, sidomos kur shoh fotot perfekte të nënave me fëmijët e tyre në Instagram.

Ndoshta po përpiqem shumë, ose ndoshta nuk po përpiqem mjaftueshëm? A ndihet çdo nënë sikur po dështon me fëmijët e saj?

Ndërsa pritshmëritë e fëmijëve janë shumë të thjeshta. Ata duan të jenë të kënaqur, duan të marrin dashurinë dhe miratimin tim në çdo rast.

Imagjinoni personin, mendimi i të cilit ju intereson më shumë në të gjithë botën, duke u përkulur për t’ju tërhequr afër dhe t’ju thotë se mendon se jeni e mrekullueshme?

Fëmijët tanë kanë nevojë për buzëqeshjet tona për të ditur se janë thelbësorë në jetën tonë.

Kur vajza ime më thotë “Mami, ti je mami më i mirë në të gjithë botën, a e kupton këtë?”

Unë shoh sytë e saj blu, mbushur me sinqeritet “Të dua shumë” i pëshpëris në vesh.

Nënat nuk mund dhe nuk duhet të krahasohen.

Dhe vetëm në rast se nuk e di, ju jeni mami më i mirë në të gjithë botën.