Kjo është një pyetje që ndoshta shumë nga ne ja bëjmë shpesh vetes dhe madje në lidhje me këtë janë bërë edhe shumë studime. Disa mendojnë se ky është një orientim seksual i lindur, pra tek fetusi kanë ndodhur disa ndryshime hormonale dhe fiziologjike, por ka edhe nga ata që mendojnë se ka lidhje me anën psikologjike. Në këtë rast origjina duhet të kërkohet në fëmijëri dhe adoleshencë, të cilat janë dy momente delikate kur njeriu formon identitetin e tij, dhe shpesh  në këtë formim ka një rëndësi të madhe edhe një dhunim seksual që mund të ketë ndodhur tek individi.

Studimet klinike në lidhje me homoseksualitetin

Janë kryer shumë studime tek binjakët për të qartësuar mekanizmin që e çon një person drejt prirjeve homoseksuale. Sipas ekspertëve, nëse një prej fëmijëve binjakët mogozigotë (ndodhen në të njëjtën qese brenda barkut të nënës) ka rezultuar të jetë homoseksual me rritjen, tjetri ka pasur mundësi të ketë prirje të tilla me rreth 50%, tek heterozigotët zbret në 22% ndërsa tek fëmijët që nuk kanë qëne binjakë 13%.

Shkencërisht, homoseksualiteti shpjegohet si një ndryshim tek kromozomet e individit, dhe kjo mundësi për të qënë ose jo homoseksual është e trashëguar nga nëna. Është gruaja ajo që i transmeton fëmijës gjenin përgjegjës (Xq28), i cili ashtu sic thamë tek meshkujt shkakton homoseksualitet ndërsa tek femra aftësitë fekonduese.

Por jo vetëm kaq…

Homoseksualiteti në disa raste mund të ketë edhe shkaqe psikologjike, si edhe ndikohet nga disa faktorë të jashtëm, por sipas ekspertëve në këtë rast nuk mund të flasim për homoseksualitet të mirëfilltë. Nëse gjatë adoleshencës fëmija përjeton një eksperiencë të tillë kjo nuk e bën atë domosdoshmërisht homoseksual për gjithë jetën, sepse ai është në zhvillim e sipër dhe në përpjekje për të formuar identitetin e tij.