Kish’ disa muaj pa gjumë

Pa ngrënë një gjellë të mirë

Me të voglin merrej ditë-natë

Në mbrëmje, në të gdhirë!

 

Telefonin e mbante në dridhje

I vogli të mos zgjohej

Kercente përqafuar më të

Kur qante, të qetesohej!

 

Me vjehrrën nuk shkonte shumë

Rrallë flisnin, nga pak

Shoqet të gjitha në punë

Të ëmën e kishte larg!

 

I shoqi vinte i lodhur

Më të qëndronte rrallë

U desh ama shumë pak

Sërish të ngelej me barrë!

 

Testi u skuq dy herë

Ajo u zverdh në çast

Si do e rriste të voglin

Me tjetër fëmijë në bark?!

 

I vogli donte të pinte

E qante pa pushim

Ajo mendoi s’do mundej

Për të ishte ndeshkim!

 

I vogli donte kohe

I vogli donte ushqim

Nuk sillej nje i dytë

Kjo rrugë kerkonte kthim!

 

Sado që u mendua

Me zemren që përpëlitej

Nuk mundej, me të dytin

Do çmendej, do sfilitej!

 

Ndaj truri shumë i lodhur

Papritur i dha urdhër

Nuk mendoi më gjatë

I ra me qark të shkurtër!

 

Fetusin abortoi

Herët, në një klinikë

Këtej derdhej gjaku

Andej loti, pikë-pikë…

 

O nena jetesjellëse

Me ju po flas, me ju

Mos lendoni shpirtin

Ne një moment “pa tru”!

 

Duket si ndeshkim

Por jo, nuk është në fakt

Zoti të bekon dy herë

Në krahë edhe në bark!

 

SILDA MEHMETI