Të gjithë fëmijët, e madje edhe ata më të qetët dhe të bindurit e kalojnë një fazë në zhvillimin e tyre psikologjik që shoqërohet me teka dhe zemërime, një fazë ku pas çdo gjëje do të dëgjoni fjalën “jo”. Kjo për ju do të jetë një sfidë e vërtetë, sidomos kur bëhet një sjellje normale e përditshme.

Është një fazë kalimtare

Tekat e fëmijës janë një fazë kalimtare në jetën e tij pasi përkon me momentin kur fëmija është duke mësuar të jetë më i pavarur, por që prindërit janë në vështirësi në lidhje me mënyrën si duhet të veprojnë. Të thënit “jo” nënkupton në fakt një mënyrë për t’u diferencuar nga “të mëdhenjtë”, nga të cilët ai ka qënë deri tani në varësi të plotë. Tashmë ai ka nevojë të tregojë personalitetin e tij.

I thotë “jo” kryesisht nënës

Figura kryesore me të cilën ka qënë më tepër i lidhur është ajo e nënës dhe pikërisht me të duhet të fillojë të krijojë “distanca” në mënyrë që të njohë veten. Në këtë moment një rol të rëndësishëm luan babai Ii cili do të përfqësojë personin kryesor që mund të qetësojë tekat e fëmijës duke qënë se kalon më pak kohë me të dhe për pasojë do të jetë më i durueshëm në zgjidhjen e situatave.

Si duhet të sillen prindërit?

Vendosni pak rregulla të qarta të cilat të siguroheni se do të zbatohen. Nëse do të vendosni rregulla pa fund do të lodhni fëmijën dhe ju do ta keni më të vështirë t’i menaxhoni. Rregullat duhet të zbatohen edhe në publik pa pasur frikë nga refuzimi i fëmijës.