Bashkëshorti im dhe unë së fundmi dolëm për herë të parë vetëm në mbrëmje pas lindjes së djalit tonë 3-vjeçar. Atë natë nuk u kthyem në shtëpi sepse rruga zgjaste shumë dhe fjetëm në një hotel.

Por çfarë bëmë një natë më parë?

Kush do të kujdesej për të voglin tonë? Askush përveç nesh nuk e ka vënë djalin në gjumë dhe ne kurrë nuk kemi munguar në momentin kur ai hap sytë çdo mëngjes.

Gjyshe!

E dija që nëse do ta bënim këtë, ka vetëm një person që mund të qëndrojë me tim bir, është personi i tij i preferuar, gjyshja. Ne mbështetemi kaq shumë në këto “ofertandihme” për të na dhënë rehati dhe besim si prindër dhe për t’i lënë fëmijët tanë me lehtësi. Teknikisht, ne mund të jemi prindër pa mbështetjen e tyre, por unë jam aq e kënaqur që nuk na duhet të jemi të tillë. Pra, ndërsa dilnim nga dera, duke e lënë djalin tim me gjyshen e tij për një natë, kuptova se sa fat kemi që ajo kujdeset për të.

Ajo mundet sepse ajo gjithmonë vjen me ushqime të shijshme. Dhe zakonisht gjendet një lodër e vogël ose disa shkumësa në çantën e saj, për një moment të veçantë kur prania e tyre mund të jetë e nevojshme.

Ajo vjen me të gjithë ngrohtësinë dhe dashurinë e prindërve të tij. Ajo mundet sepse e kupton atë që më duhet, se fëmija im do të jetë i sigurt. Dhe kujdeset për të.

Ajo mundet sepse e ka kaluar vetë prindërimin e një fëmije të vogël para meje. Dekada më parë, ajo ishte gjithashtu një mama e re nervoze dhe ndjeu të njëjtat shqetësime. Ajo ka qenë pikërisht aty ku jemi ne tani.

Ajo na përshëndet nga larg duke thënë “Kënaquni se tani për djalin kujdesem unë” dhe unë e di se do të kujdeset vërtet shumë mirë.

Ajo ulet në dysheme për të luajtur me puzzle edhe pse ndonjëherë e ka të vështirë.

Ajo do të rrijë me orë të tëra në telefon, derisa të gjejë vidoen e preferuar të tim biri.

Ajo do të na shkruajë për të na informuar gjithçka rreth tij, sepse e di që ne do ta pyesim.

Ajo është aty sa herë që ne e kërkojmë. Edhe nëse do i duhet të ndryshojë oraret e saj.

Ajo kujdeset për të dhe për ne, duke biseduar në mbrëmje pas një dite të lodhshme, sa herë të kemi nevojë për të.

Sa herë largohem nga gjyshja e përqafoj dhe i them “Kurrë nuk mund të të falënderoj aq sa e meriton”.

Lexo edhe: Nusja i drejton leter vjehrres: Faleminderit per ate qe une sot e quaj dashuria ime!