Një studim britanik identifikoi 371 zona të gjenomit që ndikojnë në sjelljet seksuale dhe riprodhuese, përfshirë moshën e herës së parë dhe fëmijën e parë.

E gjitha është e shkruar në ADN, e cila është baza e transmetimit trashëgues të karaktereve. Pikërisht këtu përshtatet edhe mosha e “herës së parë” dhe ajo e fëmijës së parë. Kjo konfirmohet nga një studim i Universitetit të Oksfordit i botuar në Nature Human Behaviour i cili gjeti konfirmim në 371 zonat e gjenomit që ndikojnë në sjelljet seksuale dhe riprodhuese.

Ndikimi i shënuesve gjenetikë

Studimi analizon plotësisht gjenomet e qindra mijëra njerëzve, lidhur me moshën e marrëdhënies së parë seksuale (u analizuan mbi 387,000 njerëz) dhe atë të lindjes së fëmijës së parë (mbi 540 mijë), duke kërkuar korrelacione midis varianteve të veçanta dhe këtyre sjelljeve. “Studimi ka zbuluar qindra shënues gjenetikë që formojnë këtë pjesë themelore të jetës sonë – shpjegon Melinda Mills, autore e parë e studimit – dhe kanë potencialin për të na bërë të kuptojmë më mirë infertilitetin, si dhe jetëgjatësinë dhe disa sëmundje të të moshuarve”.

Efektet në shëndet

“Mosha e herës së parë dhe ajo e fëmijës së parë kanë implikime në shëndetin dhe zhvillimin fizik. Ne presim që gjetjet tona të mbulojnë ndërhyrje të rëndësishme në infertilitet, shëndetin seksual dhe mendor të adoleshentëve”, shpjegoi Dr. Mills. “Ajo që kërkon ky studim është të zgjerojë atë që ne dimë për parashikuesit shoqërorë dhe gjenetikë për të gjetur jo vetëm proporcionin e shpjeguar nga gjenetika, por në fakt të izolojë variantet gjenetike (vendndodhjen në ADN) dhe ekzaminoni funksionin e tyre biologjik.”

Lidhja midis ADN -së dhe sjelljes

Variantet gjenetike të gjetura, sipas ekspertit, janë të lidhura edhe me aspekte të tjera të sjelljes. “Një kombinim i gjenetikës, parashikuesve socialë dhe faktorëve mjedisorë janë të aftë të përcaktojnë sjelljen riprodhuese të hershme ose të vonë. Ishte e pabesueshme të shihje se burrat dhe gratë me ADN më të ‘prirur’ për seksin e hershëm dhe pjellorinë ishin gjithashtu të lidhur me sjellje më të pafrenuara, por edhe me varësitë. Ndërsa njerëzit e predispozuar gjenetikisht për të shtyrë seksin dhe riprodhimin ishin gjithashtu të lidhur me shëndet më të mirë dhe jetëgjatësi më të madhe”.

Variante të tjera gjenetike ndikojnë në sjelljet tona: CADM2, për shembull, përcakton prirjen për të marrë rreziqe dhe luan një rol në humbjen e hershme të virgjërisë dhe në vendimin për të pasur më shumë fëmijë. Ndërsa gjeni MSRA, i cili përcakton nervozizmin e një personi dhe lidhet me humbjen e mëvonshme të virgjërisë.