Gjithmonë kam menduar se nuk kishte asgjë të vërtetë në fjalët e prindërve, nuk besoja asnjëherë se kishte dicka të vërtetë në shprehjen “ preferoj të kaloj fundjavën në shtëpi me fëmijët e mi”, gjithmonë mendoja se ajo nënë e thoshte këtë shprehje për të fshehur “dhimbjen” që ajo ndiente pasi ishte shkëputur nga jeta e saj e mëparshme. Mendoja se asaj i mungonte e dala me shoqet, pirja e një gote verë në mbrëmje në një bar të këndshëm, apo gjithcka tjetër që ajo bënte më parë. Por pasi u bëra prind e kuptova që nuk kishte asgjë më të vërtetë se ajo shprehje. E kuptova që nuk kishte më rëndësi të isha e para që do të prenotoja një vend në lokalin e ri që do të hapej në qytet, tani gjithcka kishte një kuptim tjetër.

E dini se edhe tani që jam bërë nënë shkoj për të ngrënë darkë në restorantin ne preferuar? E dini se edhe tani bëjmë shoping, bëjmë selfie, vesh rroba të bukura dhe elegante edhe pse shpesh në to mund të vihet re nga ju një njollë qumështi të cilën unë nuk e kam vënë re ndërsa dilja nga shtëpia? Sigurisht që të gjitha këto tani i bëjmë bashkë me fëmijën tonë, i cili nuk na ka privuar asnjë cast t’i rikthehem jetës që kishim më parë, edhe pse mund të jemi më të kufizuar në oraret e mbrëmjes.

Shpesh edhe në nënat takohemi me shoqet tona sin ë “kohët e vjetra” edhe pse kontrollojmë 100 herë telefonin që kemi në tavolinë.

Jemi nëna por jemi ende edhe gra, dhe si të tilla kemi nevojë të jetojmë dhe trajtohemi! Jemi në gjendje të kuptojmë kur fëmija jonë nuk është mirë dhe për cfarë ka nevojë, madje ndonjëherë jemi në gjendje ta bëjmë këtë edhe më mirë se mjeku.

Që kur jam bërë nënë kam kuptuar se jeta merr kuptimin që t’i do t’i japësh, dhe madje kam kuptuar se nuk i jep fund lumturisë dhe dashurisë në familje disa ditë pushime të anulluara për shkak të gjendjes shëndetësore të fëmijës, madje këtu fillon dashuria!