Jam shumë e ngazëllyer për arritjen time sot, por jam edhe kaq e gëzuar që të ndaj me ju diçka kaq thellësisht personale, reale dhe të vështirë për mua.

Kam luftuar me ankthin pas lindjes, pas shtatzënisë së parë me djalin tim. Kam luftuar në heshtje, sepse nuk e dija se çfarë po ndodhte. Unë thjesht u ndjeva sikur po humbja ngadalë mendjen.

Më kapnin sulme paniku dhe me të vërtetë nuk e njihja më veten. Faji që ndieja nga nevoja ime e vazhdueshme për ta kontrolluar dhe stresi ishin thjesht dërrmuese dhe rraskapitëse. Unë e dua djalin tim me gjithë zemër, me gjithë forcën time, por brenda vetes kam qenë në një rrëmujë e vërtetë.

M’u desh aq shumë kohë sa të kuptoja se çfarë ishte në të vërtetë gabim. Sot, unë ndaj me ju luftën time, udhëtimin tim dhe rimëkëmbjen time me shpresën që ne të gjithë të fillojmë të flasim më shumë për ankthin e paslindjes.

Është e vërtetë ajo që ndjeni, ju nuk jeni të çmendura dhe nëse kërkoni mund të merrni ndihmë. Unë po e ndaj historinë time edhe për ju gjithashtu nëna”.