Çrregullimet e gjumit, të cilat shpesh shoqërohen me apnea të gjumit kanë të bëjnë me: vështirësi për të fjetur, zgjime të shpeshta gjatë natës, zgjime të hershme në mëngjes dhe vështirësi në kthimin në gjumë. Rreth 60% janë gra, ndërsa 20% e rasteve përfshijnë fëmijë dhe të mitur.

Përgjumje gjatë ditës

Numri i personave të prekur nga çrregullimet e gjumit u dyfishua në vitin e pandemisë Covid-19. Në shumicën e rasteve, problemet me gjumin gjatë natës kthehen në një ndjenjë shqetësimi psiko-fizike pas zgjimit dhe gjithashtu shfaqjen e përgjumjes së tepërt të ditës (Esd), ose pamundësisë për të qëndruar zgjuar siç duhet (aktivë dhe të përqendruar) gjatë ditës. Esd padyshim përkeqëson cilësinë e jetës: tek të rriturit, përgjumja e tepërt gjatë ditës rrit rrezikun e aksidenteve rrugore, në shtëpi ose në punë, ndërsa tek fëmijët pengon mësimin dhe aftësitë për t’u socializuar.

Çrregullimi i apneas së gjumit

Përgjumja e tepërt e ditës shpesh shoqërohet me apnea obstruktive të gjumit, e cila prek rreth 1 miliard njerëz në mbarë botën. Pushimet e frymëmarrjes gjatë gjumit, për shkak të pengimit të pjesshëm ose total të rrugëve të sipërme të frymëmarrjes, janë manifestimi kryesor i apneas obstruktive të gjumit (Osa). Një gjendje që gjeneron manifestime të veçanta klinike duke përfshirë përgjumjen gjatë ditës, lodhjen, deficitin e vëmendjes dhe kujtesën, dhe shoqërohet me një rrezik më të madh të sëmundjeve kardiovaskulare, neurologjike dhe metabolike.

Cilat janë simptomat

Simptoma kryesore e apneas së gjumit është sigurisht gërhitja, pothuajse gjithmonë shumë intensive dhe, për shkak të apneas, përgjumjes me ndërprerje, gjatë ditës, pagjumësia veçanërisht e lidhur me zgjimet e hershme dhe vështirësinë e kthimit në gjumë, lodhja dhe vështirësia në përqendrim, qëndrimi zgjuar gjatë natës për shkak të nevojës për të urinuar).

Ndër shkaqet është sigurisht obeziteti dhe mbipesha, por edhe disa të natyrës anatomike: për shembull, një nofull e vogël, qiellza shumë të bollshme. Bajamet ose adenoidet mund të jenë shkaku në fëmijëri.

Testi më i përdorur për diagnostikimin e çrregullimeve të frymëmarrjes edhe tek fëmijët është polisomnografia, domethënë monitorimi kardiorespirator i natës, i cili përfshin, ndër të tjera, regjistrimin e rrjedhës së frymëmarrjes përmes hundës; gërhitjen; pozicionin e trupit gjatë gjumit.